For meg har bilete i seg sjølv alltid vore både fasinerande og spennande. Som barn kunne eg sitte i timevis og sjå i gamle album, sjå bilete frå gamledager med personar eg knapt nok visst kven var. Eg kunne sitte der og dagdrøyme meg vekk i den verda som viste seg på bileta, og eg kunne sjå for meg korleis dei levde då. Etter som eg blei eldre var det mine eigne minner som var presentert i bileta. Bilete som gjorde at eg kunne kjenne igjen lukta av olje i farfar sin kjeller eller kakaoen til bestemor, minna frå ein fantastisk barndom og ei artig ungdomstid. Men no også minner om viktige personar som ikkje lenger er her med oss. Som 35 åring mista jeg ein av mine viktigaste støttespelarar, ein av dei som alltid hadde vore der for meg og heia på meg. Far min døydde av kreft, og eg satt der og skulle så inderleg hatt endå flere bilete å feste minna til. Dette blei for meg starten på fotograferingen ¨En dag i livet¨ fordi eg oppriktig meinar at bilete har ein langt sterkere verdi enn pengar nokon gong kan betale. Og mitt største ønskje er at nettopp du og dine får gleden av, og ser den verdien, før de føler at det er nokon som manglar.